Van verdwijnwoord (zefiertje, aterling, schuiertje, klabak) naar verdwijndier. Jaak Robben deed het al even voor in zijn boek 'Als je ooit mijn botjes vindt!'
Met veel materiaal, een groot canvas, verbeeldingskracht en een goede voorbereiding gingen de leerlingen twee weken geleden aan de slag om hun verdwijndier op doek te brengen. De doelstelling was om de betekenis van het oude woord en de boodschap die verscholen zat in het gedicht van Jaak Robben in dit fantasiewezen tot leven te brengen. Geen makkelijke taak; zeker niet als de juf praat over "Minder is meer", "Doe nu eens NIET normaal!" en "Gebruik het zeker niet waar het voor bedoeld is!". Gisteren legden de jonge kunstenaars de laatste hand aan hun muzisch werk en vandaag was er dan nog een laatste korte bespreking in groep om de presentatie op het einde van de week te organiseren (taakverdeling én boodschappen). Het belooft een boeiende en zeker verrassende vernissage te worden!!